Ondanks het aangrijpende onderwerp is Dansen op een zijden draad geen somber boek. Integendeel: het met een krachtige en heldere pennenstreek geschreven verhaal bruist van de levenskracht. Nicky (28) over haar boek: “Ik hoop dat Dansen op een zijden draad de lezer inspireert dat je het leven lief moet hebben en altijd voor je eigen keuzes moet gaan.”
Tikkende tijdbommen
Een erfelijk en dodelijk borstkankergen is de rode draad die door het leven – en het boek – van Nicky Westerhof loopt. Met een grootmoeder en een overgrootmoeder die beide aan borstkanker zijn overleden, wordt Nicky zich als kind langzaam bewust van het feit dat ze ook wel eens drager van het kankergen zou kunnen zijn. Als ook haar moeder aan borstkanker overlijdt, besluit Nicky zich te laten testen. De uitslag is onverbiddelijk: ze draagt het kankergen in haar lichaam. Terwijl ze omringd wordt door vriendinnen die blij zijn dat ze borsten beginnen te krijgen, ziet Nicky die van haar vanaf dat moment als twee tikkende tijdbommen. Ze is dan ook vastbesloten haar borsten preventief te laten verwijderen. Een besluit om te overleven.
Vastgeroeste conventies
Dansen op een zijden draad is het waargebeurde en inspirerende verhaal van een positieve jonge vrouw, die veel te vroeg voor onmogelijke keuzes komt te staan en de strijd aangaat met de medische wereld vol vastgeroeste conventies. Tegelijkertijd is het een verhaal over een opgroeiende jonge vrouw, die om moet leren gaan het grote verlies van haar moeder voor wie de keuze van Nicky niet was weggelegd.